Home De Hobby's Naar de Genealogische Pagina's
Een soort van Swarten-ziekte is het, om alles te bewaren.
Dit fenomeen heeft het dan ook mogelijk gemaakt, het stamboomonderzoek op vele oude documenten en foto's te baseren. Genoeg hierover!
Aan het begin sprak ik al enige andere hobbies aan. Een oud schip voor het nageslacht bewaren is er één van.
Momenteel staat de 'scheepsrestauratie' voor mij op een laag pitje. Je kan een schip van 30 meter niet even onder je arm meenemen naar de nieuwe stek, ook al is er dan water in de vorm van een molenbeek en een stuwmeertje voor de molen.
Ik ben dus mede-oprichter en bestuurslid van een kleine vereniging in Almere, die een stoomschip wilde restaureren. Daarmee begon het, na het verkrijgen van een ligplaats zijn we van start gegaan. Vrij snel moesten we verkassen (verhalen, is de scheepsterm).
Van de gemeente Almere kregen we een nieuwe plek met grond erbij, ons terrein aan de Lage Vaart, naast de waterzuivering en de openbare loswal, nu het recyclingperron. Er kwamen wat onderkomens en containers en meer machines. De basis voor een museum?
We bouwden van afgedankte Almeerse bushokjes (van de panelen en dakconstructie) een hal voor onze 'exponaten'. Na vele jaren draaien nu meerdere stoommachines, voorlopig op lucht dankzij onze dieselcompressor.
Stoommachine voor de grote hal het verplaatsen naar binnen in de hal
Voor dat ik naar Duitsland ben verhuist kochten we één van de laatste diagonale compound stoommachines die er nog in Nederland zijn. Want zo'n machine stond in het schip. Deze machine (van 1887) is nog 20 jaar ouder dan de "Vereeniging", die is van 1906. De machine, die jarenlang na W.O.2 in het wrak van een binnenvaarder in een wallekant heeft gelegen, moet volledig worden gerestaureerd.
Ook is er een hijskraan die ooit met stoom draaide en de elektro-moter uit het gemaal Buma bij Lemmer (50 jaar trouwe dienst in de N.O.Polder) dus ook een stuk Industriëel Erfgoed.
Nog een Hobby : Mijn Katten
Ik heb sinds 1983 katten, mijn eerste kat "Peter" is mee naar Nederland verhuist. Later heb ik uit het Hilversumse dierenasiel er nog een maatje bij gehaald. Beide katten zijn na een jaar of 8 later overleden. Na een kleine pause heb ik Pim en Guus uit het asiel gehaald. Zij waren ruim 19 jaar mijn trouwe gezelschap. Zo nu en dan wordt typen op de computer onmogelijk omdat ik dan ben ingebouwd door 1 of twee om aandacht vragende kattekoppen.
Guus is, 19 jaar oud in februari 2015 overleden.. Alwat eerder zijn moeder Pim.
Peter, Guus en Pim
bloemen fotograferen en vogels kijken,
op al zeer jonge leeftijd zijn wij door het beroep van vader met de natuur vertrouwd geraakt, als Rentmeester van het 'Goois Natuurreservaat nam hij ons vaak mee op zijn inspectietochten maar ook gewoon op een wandeling.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat wij ons later aansloten bij de NJN. Zaterdag's nestkasten inspecteren en zondag in alle vroegte excursies meemaken.
Veel later heb ik ook getracht wat vogels voor de lens te krijgen, een voor Nederland vrij onregelmatige wintergast (het moet goed koud zijn) liet zich ongemerkt met wat kunst- en vliegwerk door de scoop fotograveren bij de schepen van onze club.
Die plek is namelijk bijzonder! Door het uitstromen van het gezuiverde water van de zuivering is de 'Lage Vaart' altijd ijsvrij. Van dit feit maakt Vogelbescherming Zuid Flevoland (website: www.degrauegans.nl) gebruikt in strenge winters om dan bij te voeren. Er is overigens altijd vis in dit water, een gegeven dat ook niet ongemerkt aan de ijsvogel voorbij is gegaan.
Op het terrein van de Vriendenkring Stoomschip "Vereeniging" hebben we elk voorjaar nesten van mezen in allelei pijpen en schakelkasten. Verder zit er de kleine karekiet, het roodborstje en roodstaartje, een paar zwaluwen nestelt graag onder de gangway naar het schip.
Nu ga ik regelmatig op pad met de 'Nabu' de opvolger van vogelbescherming Duitsland die zich nu met de Natuur als geheel bezig houdt. In mijn nieuwe leefomgeving is zomers een aanzienlijk bestand aan ooievaars. Het dorp hier heeft 2 nesten. Aan de Elbe is ook de Zeearend, net zoals in de Oostvaarders Plassen.
© Hans Swart 2016